🎾 Świszczący Oddech U Dziecka Forum

Objawy zastoinowej niewydolności serca u psów. Kaszel. Ciągłe dyszenie. Próbuje oddychać. Oddychanie w szybkim tempie, zwłaszcza w stanie spoczynku. Niechęć lub odmowa wykonywania. Łatwiejsze zmęczenie na spacerach lub podczas zabawy. Zmęczenie. Niebiesko zabarwione dziąsła. Charakterystycznymi objawami astmy oskrzelowej jest suchy kaszel, pojawiający się nad ranem lub w trakcie wysiłku, oraz świszczący oddech. W przypadku występowania u dziecka suchego kaszlu współistniejącego z symptomami alergicznymi (np. wodnisty katar, łzawienie oczu, zmiany skórne) zaleca się diagnostykę w kierunku alergii wziewnej. tłumaczenia w kontekście "TRUDNOŚCI W ODDYCHANIU LUB ŚWISZCZĄCY ODDECH" na język polskiego-niemiecki. W razie wystąpienia któregokolwiek z objawów, takich jak: nagłe trudności w oddychaniu lub świszczący oddech, obrzęk ust, twarzy, dłoni lub stóp, swędząca skóra, omdlenie, przyspieszony puls, skurcze żołądka, nudności, wymioty lub biegunka, - Bitte suchen Sie sofort Jednak oddech paradoksalny implikuje istnienie duszności. Jest tak, ponieważ odnosi się do utraty synchronizacji w ruchach oddechowych klatki piersiowej i brzucha. Jak rozpoznać duszności u zwierząt. Jednym z najbardziej widocznych objawów jest dostosowanie postawy zwierzęcia w celu ułatwienia przepływu powietrza. Na przykład: Najczęstsze objawy astmy to: świszczący oddech lub „granie w piersiach” – najbardziej charakterystyczny objaw astmy, czasami świsty są wysłuchiwane jedynie przez lekarza w trakcie badania lekarskiego, duszność – podstawowy objaw, odczuwany przez chorych jako ucisk lub ściskanie klatki piersiowej, brak tchu, brak powietrza Wyraźnie złe samopoczucie dziecka. Głośny, świszczący oddech (u najmłodszych dzieci i niemowląt występuje oddech spłycony, tzw. sapka). Ból mięśni. Wysoka temperatura ciała. Oczywiście, nie wszystkie objawy występują jednocześnie i nie w przypadku każdego chorego na zapalenie oskrzeli dziecka. Cechą wspólną wszystkich postaci astmy jest leżący u jej podłoża przewlekły stan zapalny dróg oddechowych. Charakterystyczne objawy to: świszczący oddech lub świsty nad płucami stwierdzane podczas badania lekarskiego, duszność, trudności w oddychaniu, kaszel. Objawy te mają różne nasilenie i występują w zmiennych Świszczący oddech i kaszel to objawy wielu chorób. Najczęściej są to infekcje wirusowe, jednak mogą mieć inne przyczyny, np. astmę czy mukowiscydozę. U niemowląt rzadziej są obserwowane ze względu na niewykształcony wystarczająco odruch kaszlu. Kaszel jest naturalnym odruchem obronnym zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Ryzyko zachorowania na astmę wszystkie grupy wiekowe, z wyjątkiem noworodków, chłopcy są narażone bardziej niż dziewczęta Objawy astmy trudności w oddychaniu, ucisk w klatce piersiowej, szybki, płytki oddech, duszność, świszczący oddech, kaszel, szczególnie w nocy (przy małym kaszlu występują plw świszczący oddech. Jeżeli kaszel utrzymuje się stale, poza okresem przeziębień, konieczne jest zgłoszenie się do lekarza, który na podstawie objawów może zlecić odpowiednią diagnostykę. Astma u dorosłych - duszność . Często odczuwana jest jako brak tchu. Pojawia się: nocą lub nad ranem ze zmiennym nasileniem, Pierścienie naczyniowe lub inne naczynia krwionośne o nieprawidłowym przebiegu mogą być przyczyną ucisku dróg oddechowych, który powoduje świszczący oddech, świst wdechowy lub kaszel. U dzieci ze skłonnością do astmy objawy mogą wystąpić w pierwszych latach życia. Suchy kaszel u dorosłego – o czym może świadczyć? Duszący kaszel może być objawem astmy oskrzelowej. Jeśli towarzyszy mu świszczący oddech, a kaszel pojawia się po wysiłku lub w sytuacjach stresowych, konieczna jest wizyta u pulmonologa. Astma oskrzelowa zdecydowanie obniża jakość życia, gdy nie jest prawidłowo leczona. ruzKmLs. Fot: Sasha_Suzi / Świszczący oddech i kaszel to objawy wielu chorób. Najczęściej są to infekcje wirusowe, jednak mogą mieć inne przyczyny, np. astmę czy mukowiscydozę. U niemowląt rzadziej są obserwowane ze względu na niewykształcony wystarczająco odruch kaszlu. Kaszel jest naturalnym odruchem obronnym zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Najczęściej pojawia się w wyniku spływania wydzieliny z nosa po tylnej ścianie gardła. Prawidłowy odruch kaszlowy zapobiega zaleganiu wydzieliny w drzewie oskrzelowym i rozwojowi powikłań. Jeśli w oskrzelach zaczyna pojawiać się nadmiar wydzieliny, powoduje to zwężenie światła oskrzeli, co może imitować świst. Określane jest to często przez pacjentów jako świszczący kaszel. Tak naprawdę kaszel dzieli się po prostu na mokry bądź suchy. Świszczący natomiast może być oddech. Przyczyn kaszlu i świszczącego oddechu jest wiele. Ważna jest odpowiednia diagnostyka, ponieważ świszczący oddech i kaszel zawsze świadczą o patologii. Zobacz film: Budowa i funkcje układu oddechowego. Źródło: 36,6. Jak rozpoznać świszczący oddech i kaszel? Świst oddechowy to dźwięk, który powstaje w wyniku przepływu powietrza przez zwężone drogi oddechowe. Może być słyszalny zarówno podczas wdechu (świst wdechowy), jak i podczas wydechu. Może występować w obu tych fazach. W zależności od stopnia nasilenia może być słyszalny jedynie przez stetoskop w badaniu lekarskim, jak również bez użycia dodatkowych sprzętów. Świst wdechowy pojawia się przy zwężeniu górnych dróg oddechowych, czyli od gardła do górnej części tchawicy. Świst wydechowy natomiast wynika ze zwężenia dolnych dróg oddechowych – od poziomu tchawicy, przez oskrzela i oskrzeliki. U dzieci częściej występuje świszczący oddech niż u dorosłych. Właściwie im młodsze dziecko, tym łatwiej – ze względu na budowę anatomiczną – o zwężenie oskrzeli. U dzieci drogi oddechowe są krótkie, wąskie, a szkielet krtani i tchawicy jest dość cienki i wiotki, z dużą tendencją do zapadania się. U małych dzieci również jest mniejsza możliwość wygenerowania efektywnego kaszlu niż u dorosłych. Innym czynnikiem predysponującym do zwężenia dróg oddechowych jest niedojrzałość układu odpornościowego. Kaszel to zjawisko polegające na tym, że po głębokim wdechu i zamknięciu krtani następuje szybki wydech. Kiedy krtań, a właściwie nagłośnia, się otwiera, wysokie ciśnienie w klatce piersiowej powoduje wyrzut powietrza z płuc. Jeśli drogi oddechowe są zwężone, może się wydawać, że chory ma świszczący kaszel, ponieważ powietrze przechodzące przez drogi oddechowe daje świst. Kaszel jest mimowolny, choć oczywiście można go wygenerować świadomie. Powstaje na skutek podrażnienia receptorów kaszlowych w oskrzelach, co powoduje, że impulsy nerwowe docierają do ośrodka kaszlu w rdzeniu przedłużonym, dzięki któremu następuje koordynacja mięśni klatki piersiowej, przepony i praca nagłośni. Zobacz film: Zapalenie płuc - leczenie. Źródło: 36,6. Przyczyny powstawania świszczącego oddechu i kaszlu Świszczący oddech i kaszel to objawy charakterystyczne nie tylko dla jednej jednostki chorobowej. Niektóre przyczyny kaszlu są częstsze i bardziej prawdopodobne u dzieci, inne u dorosłych. Najczęstszą przyczyną świszczącego oddechu i kaszlu jest infekcja. Głównie wywołują ją wirusy. Świszczący oddech i kaszel to bardzo częste objawy towarzyszące zapaleniu krtani, oskrzeli i oskrzelików. Rzadziej są to objawy infekcji bakteryjnych. Inne przyczyny świszczącego oddechu i kaszlu to: astma, aspiracja ciała obcego do dróg oddechowych, wady rozwojowe układu oddechowego, alergie, nowotwory w świetle dróg oddechowych, mukowiscydoza, rozstrzenie oskrzeli, refluks żołądkowo-przełykowy, śródmiąższowe choroby płuc, choroby strun głosowych. Leczenie świszczącego oddechu i kaszlu W zależności od przyczyny, świstom może towarzyszyć np. duszność. Wymaga to wtedy pilnej konsultacji lekarskiej. Istnieją teorie, że w nagłych sytuacjach można wystawić odpowiednio ubrane dziecko na dwór, na zimne, suche powietrze bądź „zaparować” łazienkę przez odkręcenie gorącej wody i umożliwić dziecku oddychanie gorącym, wilgotnym powietrzem. Jest to oczywiście pomoc doraźna. Leczenie jest uzależnione od przyczyny podstawowej, dlatego leki czy metody terapeutyczne muszą być dostosowane do pierwotnej przyczyny wywołującej świszczący oddech i kaszel. W każdym przypadku jednak doskonale sprawdzają się inhalacje czy nebulizacje. Zobacz film: Astma, czyli co? Źródło: 36,6. Czy artykuł okazał się pomocny? Astma to przewlekła choroba zapalna dróg oddechowych. Objawy astmy to: świszczący oddech, kaszel, trudności z oddychaniem oraz ucisk w klatce piersiowej. Atak astmy kończy się czasami samoistnie lub po przyjęciu lekarstwa. Podłożem astmy jest nadreaktywność oskrzeli lub nadwrażliwość dróg oddechowych na różne czynniki, na przykład alergeny. Astma u dzieci jest często trudna do zdiagnozowania. Jakie trudności napotykają lekarze, próbując zidentyfikować dziecięce dolegliwości? spis treści 1. Objawy astmy u dziecka 2. Diagnoza astmy u dzieci Badania w diagnostyce astmy Diagnostyka astmy u dzieci do 5 roku życia 3. Czynniki ryzyka astmy u dzieci rozwiń 1. Objawy astmy u dziecka U dzieci objawy astmy zależą w dużej mierze od wieku i stanu zdrowia. Astma u dzieci małych może się manifestować w postaci przewlekle utrzymującego się kaszlu, okresowo występującego świszczącego oddechu, kaszlu i/lub duszności powysiłkowych. W tym okresie przebieg choroby może naśladować infekcję dróg oddechowych przebiegającą bez gorączki. Zobacz film: "Dlaczego warto wykonywać badania profilaktyczne?" U dzieci starszych głównymi objawami astmy są: napadowo występujący suchy kaszel, szczególnie w nocy, świszczący oddech, duszność, uczucie ucisku w klatce piersiowej. Objawy te wywoływane są przez: ekspozycję na alergen, wysiłek fizyczny, infekcję, stres. Rozpoznanie astmy u dzieci nie jest proste ze względu na następujące kwestie: Świszczący oddech jest charakterystyczny dla astmy, ale może być spowodowany innymi czynnikami. W najcięższych przypadkach ten objaw może wcale nie wystąpić. Suchy kaszel jest czasami jedynym symptomem astmy. Ucisk w klatce piersiowej może być objawem astmy i pojawiać tylko po wysiłku lub w nocy. Trudności w złapaniu oddechu to poważny problem w przypadku niemowląt. Poważne ataki astmy mogą się wiązać z problemami podczas karmienia lub z ciągłym płaczem. Dzieci stają się śpiące i zmieszane. W przypadku nastolatków objawy rozwijają się później, w miarę jak choroba postępuje. W zaostrzeniach choroby występują objawy astmy, świadczące o ciężkości zaostrzenia: sinica, trudność w mówieniu, przyspieszenie czynności serca, wdechowe ustawienie klatki piersiowej, praca dodatkowych mięśni oddechowych, wciąganie międzyżebrzy, zaburzenia świadomości. 2. Diagnoza astmy u dzieci W celu zdiagnozowania astmy lekarz przeprowadza szczegółowy wywiad. Na podstawie szczegółowego wywiadu, a także obserwacji funkcjonowania płuc lub skuteczności przepisanych uprzednio leków dokonuje diagnozy. O co może pytać lekarz? Czy w rodzinie były przypadki astmy? Jakie niepokojące objawy wystąpiły u dziecka? Jakie czynniki wywołują niepożądane symptomy? Czy są to na przykład infekcje wirusowe, zimne powietrze, kurz, kontakt ze zwierzętami, pyłki, zmiany pogody lub wysiłek fizyczny? Czy między wystąpieniem objawów astmy pojawiły się inne symptomy? Jak często występuje suchy kaszel? Czy ma charakter napadowy? Jak często pojawiają się napady duszności? W jakich porach doby objawy astmy mają miejsce? Czy chory odczuwa duszność bądź ucisk w klatce piersiowej? Czy i w jakich okolicznościach zdarza się świszczący oddech? Jak objawy choroby wpływają na życie dziecka? Czy opuszcza dużo zajęć szkolnych? Po wstępnej ocenie lekarz jest zwykle w stanie ocenić, czy istnieje duże prawdopodobieństwo astmy. Jeżeli diagnoza wyraźnie wskazuje na astmę, zaczyna się próbne leczenie astmy u dziecka. Metodę leczenia dobiera się do objawów choroby. Po 2-3 miesiącach mały pacjent powinien pojawić się na wizycie kontrolnej w celu oceny postępów leczenia. Natomiast w przypadku małego prawdopodobieństwa astmy konieczne jest dalsze poszukiwanie przyczyn niepokojących objawów. Do tego celu u starszych dzieci wykorzystuje się badanie spirometryczne lub prześwietlenie klatki piersiowej. Badania w diagnostyce astmy Badania czynnościowe układu oddechowego Badania czynnościowe układu oddechowego są podstawą rozpoznawania astmy u dzieci powyżej 6-7 roku życia, młodzieży i dorosłych. U dzieci młodszych możliwości wykonywania badań czynnościowych układu oddechowego są ograniczone, ze względu na konieczność współpracy badanego w wykonywanych pomiarach, czego nie udaje się uzyskać u dzieci w wieku poniżej 5-6 roku życia. Badanie spirometryczne - spirometr ma za zadanie zmierzenie zarówno objętości, jak i szybkości wydmuchiwanego powietrza z płuc. Spirometr jest tak skonstruowany, że pomiar jest przedstawiany jako wykres graficzny w przedziale czasowym. Taki wykres nazywa się spirogramem. Najważniejszą informacją uzyskiwaną ze spirometrii jest wartość przepływu oraz objętość powietrza wydmuchiwanego w pierwszej sekundzie forsownego wydechu, w skrócie FEV1. Ponieważ zmniejszenie FEV1 nie jest charakterystyczne dla astmy, określa się stosunek FEV1 do FVC, który prawidłowo jest większy niż 74%, a jego obniżenie świadczy o obturacji dróg oddechowych. Ocena szczytowego przepływu wydechowego (PEF) i oznaczanie jego dobowej zmienności - służy do monitorowania przebiegu choroby. Dobowa zmienność PEF przekraczająca 20% jest uznawana za charakterystyczną cechę astmy oskrzelowej. Test odwracalności obturacji oskrzeli - polega na ocenie stopnia odwracalności obturacji oskrzeli po podaniu krótko działającego B2-mimetyku. Zwiększenie FEV1 o przynajmniej 12% jest typowe dla astmy. Testy prowokacyjne - polegają na kontrolowanym, wziewnym podawaniu czynnika prowokującego (alergenu) i pomiarze reakcji ze strony dróg oddechowych. Badania pod kątem alergii Schorzenia alergiczne wykrywają następujące badania: ocena eozynofilii w plwocinie oraz we krwi obwodowej; ocena mediatorów zapalnych - histaminy, cytokin, leukotrienów; punktowe testy skórne - stosowane w celu wykrycia alergenów odpowiedzialnych za wyzwalanie reakcji alergicznych. Na skórę przedramienia nakłada się kroplę testowanego alergenu. W skórze zachodzi reakcja alergiczna typu I z udziałem IgE, manifestująca się miejscowym zaczerwienieniem i powstaniem bąbla. Na podstawie oceny pomiaru średnicy bąbla w porównaniu z reakcją na płyn kontroli dodatniej wnioskuje się o przyczynowej roli testowanego alergenu; stężenie IgE - należy podkreślić, że stężenie IgE nie koreluje z objawami chorobowymi i stopniem uczulenia, a jej prawidłowe stężenie nie wyklucza alergii; obecność swoistych przeciwciał IgE - ich oznaczenie wykonuje się przede wszystkim w tych przypadkach, kiedy nie można wykonać punktowych testów skórnych (rozległe zmiany skórne, stosowanie leków antyhistaminowych). Badanie radiologiczne w diagnostyce astmy Dotąd uważano, że jest potrzebne głównie dla wykluczenia innych schorzeń np. ciała obcego w drogach oddechowych lub zapalenia płuc. Klasyczne zdjęcie klatki piersiowej dziecka chorego na astmę w czasie zaostrzenia wykazuje nadmierne upowietrznienie płuc (rozdęcie), spłaszczenie kopuł przepony, szerokie przestrzenie międzyżebrowe, wąski cień śródpiersia. Diagnostyka astmy u dzieci do 5 roku życia Bardzo ważnym elementem postępowania jest przeprowadzenie diagnostyki różnicowej obturacji z uwzględnieniem badań w kierunku rozpoznania takich chorób, jak: wady wrodzone układu oddechowego i sercowo-naczyniowego, mukowiscydoza, zespoły aspiracyjne, zaburzenia odporności, guzy klatki piersiowej, dyskineza rzęsek. Spowodowane jest to tym, że w tej grupie wiekowej objawy astmy oskrzelowej są niecharakterystyczne, a dodatkowym czynnikiem utrudniającym postawienie rozpoznania jest niemożność wykonania badań czynnościowych układu oddechowego. 3. Czynniki ryzyka astmy u dzieci Co może wywołać astmę u dziecka? Najczęstsze przyczyny to: czynniki dziedziczne – jeżeli w rodzinie były przypadki astmy, istnieje większe ryzyko, że dziecko także zachoruje, mieszkanie w mieście – dziecko ma większy kontakt z zanieczyszczeniami itp., stres i zmartwienia na tle finansowym, nadwaga, przedwczesny poród i niska waga po urodzeniu, przejście przez infekcje wirusowe w dzieciństwie, fakt, że w czasie ciąży matka paliła papierosy, przyjmowanie różnego rodzaju antybiotyków. Objawy astmy nie muszą oznaczać, że dziecko choruje na astmę. Na wszelki wypadek warto jednak pójść z pociechą do lekarza. Może się okazać, że niezbędne będzie leczenie oraz zmiany w trybie życia. Różne rodzaje tej choroby, na przykład astma wysiłkowa u dzieci, nie są w zupełności uleczalne, ale dobranie odpowiednich leków może wiele pomóc. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Lek. Karolina Dębska Absolwentka I Wydziału Lekarskiego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 12:30, data aktualizacji: 12:55 ten tekst przeczytasz w 3 minuty Obrzęk krtani może pojawiać się nagle i zagrażać życiu, choć jego przyczyny bywają z pozoru zupełnie niewinne. Wystarczy, że jesteśmy uczuleni na orzeszki ziemne, mleko czy ryby, a także niektóre leki bądź jady owadów. Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Krtań to część układu oddechowego łącząca gardło z tchawicą, gdzie zlokalizowany jest aparat głosowy. Obrzęk krtani to sytuacja, w której wskutek gromadzenia się płynu w obrębie tkanek miękkich budujących ten narząd dochodzi do zwężenia lub całkowitego zamknięcia jego światła, przez które w czasie oddychania powietrze wędruje do i z płuc. Objawy obrzęku krtani zależą od jego nasilenia i szybkości narastania. Początkowo może pojawić się uczucie drapania, swędzenia w gardle. Następnie dołączyć się może chrypka, problemy z mówieniem lub inna nagła zmiana głosu. Charakterystycznym objawem jest również atak suchego, męczącego kaszlu, wynikający z uczucia drażnienia w gardle. Czasami jest to tzw. kaszel szczekający, często występujący u dzieci. Mogą do tego dojść problemy z przełykaniem. W końcu pojawia się duszność, której nasilenie zależy od stopnia zamknięcia światła krtani. Polega ona głównie na problemach z wykonaniem wdechu. Powietrze, przeciskając się z trudem przez obrzękniętą krtań, może powodować powstanie charakterystycznego świstu nazywanego stridorem krtaniowym. Czasem jednak, gdy obrzęk rozwija się błyskawicznie, pierwszym objawem może być duszność. Obrzęk krtani może mieć wielorakie przyczyny, a najczęstszą z nich są reakcję alergiczne. Obserwowany jest on w ponad połowie przypadków wstrząsu anafilaktycznego. Przyczyną alergicznego obrzęku krtani może być uczulenie na jady owadów (np. osy, pszczoły, szerszenie), leki (np. antybiotyki, leki stosowane w leczeniu nadciśnienia, niesteroidowe leki przeciwzapalne) lub pokarmy (np. ryby, owoce morza, orzeszki ziemne). Rzadziej przyczyną może być narażenie na alergeny wziewne lub stosowane w medycynie substancje białkowe podawane pozajelitowo bądź surowice. Inną przyczyną obrzęku krtani może być także tzw. obrzęk naczynioruchowy, określany także jako obrzęk Quinckego. W chorobie tej, wskutek zwiększonej przepuszczalności naczyń krwionośnych, dochodzi do powstawania obrzęków w różnorodnych lokalizacjach, w tym także w krtani. Choroba może mieć charakter wrodzony lub nabyty, a część przypadków ma podłoże alergiczne i współistnieje z pokrzywką. Czynnikami wyzwalającymi kaskadę skomplikowanych reakcji alergiczno-immunologicznych mogą być pokarmy (orzechy ziemne, włoskie, jaja kurze, mleko), leki (niesteroidowe leki przeciwzapalne), a także nieswoiste bodźce w postaci stresu lub urazu. Obrzęk krtani bywa także powikłaniem infekcji dróg oddechowych zarówno wirusowych (wirus grypy, paragrypy, rinowirusy, enterowirusy), jak i bakteryjnych (Haemophilus influenzae). Szczególnie niebezpieczne może być zapalenie krtani u dzieci. Z uwagi na inną budowę krtani u najmłodszych jest ona bardziej podatna na występowanie obrzęków zapalnych. Czasami u dzieci duszność i stridor pojawiają się nagle i nie są poprzedzone innymi objawami i dolegliwościami. Kolejną, rzadszą przyczyną obrzęku krtani są urazy (np. podczas usuwania rurki intubacyjnej, przedłużająca się intubacja), obrażenia tkanek miękkich krtani oraz oparzenia termiczne (np. wskutek wdychania gorącego powietrza w czasie pożaru) i chemiczne (np. wskutek wdychania substancji drażniących). Należy pamiętać, że obrzęk krtani jest sytuacją potencjalnie zagrażającą życiu. Nagłe pojawienie się duszności wdechowej, stridoru i chrypki, w szczególności u dzieci, wymaga pilnej konsultacji lekarskiej. Postępowanie i leczenie obrzęku krtani zależy od jego przyczyny (adrenalina, glikokortykosteroidy, świeżo mrożone osocze). Priorytetem jest zachowanie drożności dróg oddechowych. Czasami konieczna bywa intubacja, a w skrajnych przypadkach, gdy dochodzi do całkowitego zamknięcia światła krtani i intubacja nie jest możliwa, wykonuje się ratujące życie zabiegi tracheotomii lub konikotomii. Tekst: lek. Paulina Jurek Czytaj także: Ostre zapalenie krtani u dzieci zdrowie obrzęk krtani krtań świst krtaniowy świszczący oddech obrzęki alergiczne wstrząs anafilaktyczny powikłania po grypie powikłania Stridor - jak rozpoznać świst krtaniowy? Stridor, inaczej świst krtaniowy, szmer krtaniowy, to objaw występujący przy silnym obrzęku krtani. Objawia się charakterystycznym, świszczącym, chropowatym... Śmiercionośna opuchlizna Lokalizując się na twarzy, potrafi w kilka minut zmienić największą piękność w straszydło nie do poznania, powodując przerażenie chorego i jego otoczenia. Jednak... Paulina Jurek Czy świszczący oddech to objaw choroby? Czy świszczący oddech u dziecka może wskazywać na chorobę? Czy może być to objaw nie w pełni ukształtowanych dróg oddechowych? Jakie badania należy wykonać, aby... Lek. Paweł Żmuda-Trzebiatowski Jak leczyć zapalenie krtani u dziecka? Jakie są objawy zapalenia krtani? Dlaczego dochodzi do rozwoju zapalenia? Czy podanie antybiotyku jest konieczne? Czy istnieją naturalne metody leczenia infekcji?... Lek. Paweł Żmuda-Trzebiatowski Tracheotomia - na czym polega? Opis zabiegu, wskazania, możliwe powikłania Tracheotomia to zabieg otolaryngologiczny polegający na rozcięciu tchawicy. W większości przypadku wykonuje się go w trybie pilnym, by ratować życie osoby... Grypa - jak bardzo jest groźna? Powikłania po grypie – Nie pamiętam, ile dni leżałam w szpitalu. Zapaść przyszła po dwóch, a może trzech dniach gorączki. Pół roku dochodziłam do siebie – wspomina Ola. A Mama Janka,... Joanna Weyna-Szczepańska Gdy zachorujemy na astmę, jesteśmy z nią związani na całe życie. Chociaż nie można jej do końca wyleczyć, to pozwala nam ona normalnie egzystować i być aktywnym fizycznie. Trzeba ją tylko cierpliwie leczyć i kontrolować. Dziecko cierpiące na astmę, może też żyć jak jego rówieśnicy, pod warunkiem, że objawy choroby zostaną opanowane. Astma to jedna z najczęściej występujących chorób układu oddechowego. Spowodowana jest przewlekłym stanem zapalnym oskrzeli, mającym zwykle podłoże alergiczne, które prowadzi do zwężenia ich światła. Nazwa tej choroby wywodzi się z języka greckiego i dosłownie oznacza – świszczący oddech. Właśnie charakterystyczne świsty w czasie oddychania są podstawowym objawem astmy, który daje nadreaktywność oskrzeli. Inne symptomy choroby to: • suchy kaszel, męczący zwłaszcza nocą; • mniej lub bardziej nasilone uczucie duszności, braku powietrza, ściśniętej klatki piersiowej. W ciężkim napadzie astmy może dojść do duszenia się i całkowitej niemożności oddychania. Dopada ona ludzi w każdym wieku. W Polsce jest 2–3 mln osób chorych na astmę. Około 10% z nich to dzieci, u których w 80% ujawnia się ona do szóstego roku życia. W ciągu ostatnich siedmiu lat zanotowano trzykrotny wzrost zachorowań na astmę wśród dzieci i młodzieży. Małych pacjentów jest znacznie więcej, gdyż w wielu przypadkach rodzice późno zgłaszają się do lekarza, nie zdając sobie sprawy, że ich maluch ma astmę. Zdarza się; że sami pediatrzy leczą dziecko tylko na nawracające zapalenie oskrzeli. Najczęstszym czynnikiem leżącymi u podstaw astmy jest alergia, chociaż nie każdy uczuleniowiec musi na nią zachorować. Duże znaczenie ma tu wrodzona skłonność lub obciążenia genetyczne. Astma może być dziedziczna. Sprzyjają jej: • narażenie dziecka do drugiego roku życia na dym tytoniowy; • niewłaściwa dieta; • zakażenia wirusowe; • zbyt częste i nadmierne stosowanie antybiotyków. Astma jest bez wątpienia dolegliwością cywilizacyjną. Im wyższy poziom życia danego społeczeństwa, tym częściej występuje. Z jednej strony wiąże się to z zanieczyszczeniem środowiska naturalnego, wdychaniem większej ilości pyłów, spalin samochodowych czy przemysłowych gazów, które osłabiają układ oddechowy. Z drugiej – wpływ na tę chorobę mają: łatwiejsze niż kiedyś życie, większa higiena oraz układ immunologiczny. Gdy brak naturalnego wroga, jakim był brud i bakterie, zaczyna reagować on agresją na zwykłe substancje, takie jak pokarmy, kurz, sierść zwierząt czy pyłki roślin. Niesłusznie odbiera je jako obce i szkodliwe. Nadmierna „sterylność” obniża też odporność współczesnego człowieka na wiele chorób, w tym astmę. Poznaj przeciwnika Aby rozpoznać astmę, lekarz zwykle przeprowadza dokładny wywiad dotyczący okoliczności jej wystąpienia i przebiegu. Pyta o szczegóły dotyczące napadów, osłuchuje płuca i serce. Czasami zleca badania laboratoryjne krwi. Przy podejrzeniu astmy i późniejszym kontrolowaniu jej niezbędne jest badanie czynności płuc, tzw. spirometria. Polega ona na wydmuchiwaniu powietrza z płuc do specjalnego aparatu. Ocenia się objętość oraz szybkość wydmuchiwanego powietrza, a na tej podstawie czynność układu oddechowego. Jeśli w czasie badania nastąpi skurcz oskrzeli, wykonuje się spirometrię ponownie z podaniem leku rozkurczowego. Wzrost objętości wydychanego powietrza w drugim badaniu jest ważną wskazówką przy ustaleniu rozpoznania astmy. Jeśli mimo objawów mogących świadczyć o astmie, spirometria nie przynosi rozstrzygnięcia, lekarz może zlecić tzw. próbę prowokacyjną. Polega ona na sprawdzeniu, czy oraz w jakim stopniu oskrzela się kurczą po podaniu określonej substancji. Mali pacjenci nie potrafią wykonać spirometrii, dlatego ogromnym ułatwieniem dla lekarzy jest test kontroli astmy przeznaczony dla dzieci od 4 do 11 lat. Jest on kwestionariuszem złożonym z siedmiu pytań. Pierwsze cztery: jak się czujesz ze swoją astmą?; jak bardzo przeszkadza ci ona, gdy biegasz lub ćwiczysz?; czy kaszlesz z powodu astmy?; czy budzisz się w nocy? – skierowane są do dziecka. Użyto w nich grafiki odzwierciedlającej emocje malca, wskazujące na to, jak może się on czuć podczas napadu choroby. Trzy końcowe pytania skierowano do rodziców. Ile razy w ciągu ostatnich 4 tygodni dziecko miało: * jakiekolwiek objawy astmy w ciągu dnia?; * świszczący oddech?; * budziło się w ciągu nocy? Za odpowiedzi na pytania pacjent otrzymuje określoną ilość punktów, od 0 do 27. Jeśli dziecko uzyskuje mniej niż 19, oznacza to, że objawy astmy nie są w wystarczającym stopniu kontrolowane. Mały pacjent z rozpoznaną chorobą powinien wypełnić test wraz z rodzicami przed każdą wizytą w gabinecie lekarza, a następnie przedstawić swoje wyniki. Lekarzowi łatwiej wtedy dostosować terapię do rzeczywistych potrzeb dziecka. Dobra kontrola astmy zapobiega jej zaostrzeniom i powikłaniom. Leczenie astmy zależy od stopnia ciężkości choroby. Terapia polega na przyjmowaniu dwóch leków: przeciwzapalnego i rozkurczowego. Są już preparaty złożone, które łączą dwa w jednym. Należą one do bardzo skutecznych. Zwykle są to długo działające betamimetyki (rozkurczające oskrzela) i wziewne sterydy (ograniczają stan zapalny oraz zapobiegają obturacji oskrzeli) – podawane w jednym inhalatorze. Zresztą, w większości przypadków leki przeciw-astmatyczne przyjmuje się wziewnie, inhalując porcję preparatu ze specjalnego dozownika. Ograniczają one do minimum działanie ogólnoustrojowe, którego boją się pacjenci. Lek dostarczany jest z wdychanym powietrzem do chorobowo zmienionych dróg oddechowych. Długotrwale obniża on napięcie mięśni gładkich oskrzeli, co ułatwia oddychanie. Zasadniczą rolę odgrywa tu codzienna systematyczność. Właściwie prowadzona terapia sprawia, że napady duszności mogą być naprawdę rzadkie (maksimum 2 razy w tygodniu). W niektórych przypadkach udaje się wyeliminować je na całe lata. Ważna jest współpraca pacjenta z lekarzem prowadzącym oraz zrozumienie istoty choroby. Niestety, wielu astmatyków przyjmuje lekarstwa tylko doraźnie, starając się szybko rozkurczyć oskrzela w momencie silnego ataku duszności. Ze względu na lęk przed wystąpieniem duszności astmatycy unikają wysiłku fizycznego. Bardzo często rodzice do minimum ograniczają dzieciom aktywność fizyczną „na wszelki wypadek”. Dziecko ma wtedy poczucie krzywdy, bo nie może bawić się z rówieśnikami. Wyjście na podwórko czy gra w piłkę staje się dla niego wówczas nie lada wyzwaniem. To chowanie pod kloszem, wyrządza astmatykowi krzywdę. Brak sprawności fizycznej oraz wysiłku upośledzają jeszcze bardziej chory układ oddechowy. W konsekwencji częściej dochodzi do zaostrzeń choroby oraz powikłań, np. rozedmy płuc. Wielu astmatyków zdobywa górskie szczyty, wiosłuje czy pokonuje wielokilometrowe trasy na rowerze. Lęk chorych przed uprawianiem sportów powoduje zwykle brak umiejętności świadomego kontrolowania oddechu. Tego można się nauczyć pod okiem wykwalifikowanego rehabilitanta. Fizjoterapia przywraca w astmie prawidłowy, fizjologiczny mechanizm oddychania przeponowego. Uczy chorego postępowania w czasie lekkiego napadu czy efektywnego kaszlu. Pozwala na poprawienie sprawności układu oddechowego przez ćwiczenia. Wtedy pacjent może żyć ze swoją dolegliwością normalnie, nie opuszczając pracy czy szkoły. Astma czy POChP? Astma i przewlekła obturacyjna choroba płuc powodują zwężenie oskrzeli. Ich wspólnym, typowym objawem są duszności oraz kłopoty z oddychaniem. Jest jednak między nimi kilka istotnych różnic. Astma może pojawić się już w pierwszym roku życia. W 80% przypadków chorują na nią dzieci poniżej 6. roku życia. Duszność ma charakter napadowy. Ustępuje samoistnie lub po zażyciu leków. Kaszel męczy chorego najczęściej nocą i jest suchy. POChP zaczyna się w dorosłym wieku, często około 50. roku życia. W 90% dotyczy palaczy papierosów. Uczucie duszności nigdy nie mija całkowicie i nasila się wraz z rozwojem choroby. Kaszel męczy przede wszystkim rano, jest mokry, z odksztuszaniem plwociny śluzowej lub ropnej. Gdzie jest tlen? Zdaniem lekarzy człowiek dysponuje największymi rezerwami oddechowymi, czyli tzw. pojemnością płuc, między 20. a 30. rokiem życia. Potem płuca zaczynają się starzeć i objętość wydychanego powietrza zmniejsza się każdego roku o 15 ml. Proces ten przebiega wolno, skoro jeszcze w wieku 80 lat, człowiek zdrowy może zachować 70% rezerw oddechowych. Zwykle ma ich mniej. Wpływa na to zanieczyszczone powietrze oraz infekcje systematycznie uszkadzające drogi oddechowe. W znacznie gorszej sytuacji są palacze tytoniu. Po 40–50 latach nałogu ich płuca nie są już w stanie pobierać dostatecznej ilości tlenu. Przyspieszony, krótki oddech oraz trudności z oddychaniem skracają im życie.

świszczący oddech u dziecka forum